Gesnurk in de nacht en de stad met een Picasso

Deba - maandag 10 mei - Om één uur s'nachts werd ik wakker door het gesnurk naast mij. Ik heb het even aangehoord maar had al snel de indruk dat dit niet voor even was. Ik heb me toen van het bovenste bed laten zakken en heb even gecheckt of Menno ook last van de herrie had. Die sliep echter. Ik heb mijn slaapzak opgepakt en ben op zoek gegaan naar een ander lokaal met stapelbedden en zonder gesnurk en ben daar verder gaan slapen. Om half zeven de volgende morgen kwam Menno me opzoeken en ben ik opgestaan. We hebben onze spullen gepakt en zijn vertrokken. Om 7.15 waren we bij de lift naar de benedenstad. daar zijn we eerst op zoek gegaan naar een gelegenheid om te ontbijten. Dat werd een bakker waar je ook koffie kon drinken en na een Pan de chocolat met een Cafe con Leche gingen we weer op pad. Thuis doe ik dat natuurlijk veel gezonder. Hier telt de survival en de calorieën.
Buiten de stad aan de andere kant van de rivier ging het al weer vrij snel omhoog. Het was mooi weer - onbewolkt - en een fris windje. Ik was redelijk uitgerust en we hebben stevig doorgelopen. Onderweg nog af en toe even gepauzeerd maar we hadden maar beperkt proviand bij ons - half stokbrood en wat yoghurt. Om ca 14.00 u waren we in de eerstvolgende stad Markina- Xamein na een tocht van ca 23 km. Daar hebben we koffie gedronken en boodschappen gedaan voor de rest van het traject. We hadden nog een stevige klim voor de boeg naar Cenaruzza . We moeten 300 m omhoog over 8 km. In het begin ging dat heel geleidelijk maar het was wel heet in de volle zon. De laatste kilometers waren heel zwaar over een steil pad dat was aangelegd van grote ronde keien. Om ongeveer half zes kwamen we uiteindelijk aan bij Cenaruzza. Daar was een herberg en een klooster - verder eigenlijk niets. We waren allebei afgepeigerd na een tocht van circa 31 km. In de herberg waren we de eersten dus er was gelukkig nog plek.
Na een lekkere douche hebben we gewacht op het avondmaal. Dat was veel vlees - lekker voor Menno. Die avond hebben we nog wat in de eetzaal gezeten. We maakten kennis met Dominic uit Californië die die dag uit Zumaia is komen lopen (42 km). Ik schatte hem circa 50 jaar oud. Hij was al langer op weg en was in Le Puy in Frankrijk begonnen met wandelen.

Cenaruzza - dinsdag 11 mei - Deze dag om half acht opgestaan om snel te kunnen vertrekken. Maar dat bleek wat te hoog gegrepen. Er was namelijk nog geen bezetting in de herberg en dus niets te eten. Pas om half negen kwam er wat leven achter de bar. Het ontbijt bestond uit twee soorten cake met koffie. Je mocht dan wel meerdere plakken eten. Uiteindelijk vertrokken we om 9.15 de weg omhoog naar Guernica. Die stad is bekend van het schilderij van Picasso over de verschrikkingen van de oorlog. Op 26 april 1937 werd de stad door de Duitsers aangevallen en bestookt met o.a. brandbommen en machinegeweren. Het was gedaan om generaal Franco te hulp te komen in de strijd tegen de opstandige Basken. Ook een grote eik die een belangrijke historische waarde had voor de Basken raakte daarbij in brand. Het was de eerste keer dat luchtaanvallen werden ingezet in een oorlogssituatie tegen de onbeschermde burgerbevolking. In de Tweede Wereldoorlog zou dit nog vele keren worden toegepast. B.v. ook in Rotterdam in 1940.
De eerste klim die we hadden ging vrij redelijk. Het pas was wel erg blubberig door de vele regen. Na de top op 350 m ging het weer in een rap tempo naar beneden. In Munitibar hebben we op een bankje gezeten om ons ontbijt verder te nuttigen. Dominic kwam toen voorbij lopen en maakte nog even een praatje. Na de rustpauze ging het weer omhoog. Bovenop de berg ging mijn telefoon. Het was Oma die zich afvroeg hoe het wandelen ging. Ook Menno heeft ze nog even gesproken. De derde klim viel erg mee maar de vierde daarentegen was erg pittig. Bovenaan hebben we op een betonnen plaat gezeten en wat gedronken. Daarna ging de weg geleidelijk naar beneden en kwamen we in Guernica aan. Daar zagen we in de stad al snel Dominic op slippers lopen die ons de weg naar de herberg wees. Het was een modern gebouw met een aantal aparte 6 persoonskamers. Tevens was er een wasmachine en een droger. Het gebouw lag aan het begin van de stad, dat was qua afstand goed te doen. In de middag wat gewassen en gerust en in het internetcafe gezeten. Die avond met Menno gezocht naar een Italiaans restaurant dat volgens de vrouw van de receptie aan de andere kant van de stad moest zijn. Echter ook na herhaald navragen hebben we het niet gevonden. We namen uiteindelijk genoegen met een bezoek aan de lokale Chinees. Daar lekker en veel gegeten en op de terugweg naar de herberg nog langs het mozaïek van het schilderij van Picasso gelopen. In de herberg aangekomen zijn we snel gaan slapen. We hadden die dag circa 18 km gelopen.