Eindspurt naar Santiago - Finish gehaald

Arzua - Vrijdag 17 juni - Om 5.30 opgestaan en spullen voorzichtig naar voren richting uitgang gebracht in de herberg van Arzua. Daar wat ontbeten en mijn spullen verder ingepakt. Ik had ook nog wat dadels over van de snacksessie met Michio een paar dagen geleden. Alles heb ik opgegeten en opgedronken. Daarmee had ik niets meer voor onderweg. Maar volgens mij kwamen we nu op een gedeelte van de route waar het stikte van de herbergen en de bars gezien de grote hoeveelheden pelgrims die hier op weg waren . Om 6.45 vertrok ik uit de herberg. Het was eigenlijk nog donker. Hier in het westen van Spanje hebben ze nog de Midden Europese Tijd maar het gebied ligt boven Portugal waar de klok een uur achter loopt. Dat vindt men hier knap lastig en eigenlijk wil men aansluiten bij de tijdzone in Portugal. Maar ja dat kan niet zomaar!. Ik liep naar beneden de stad uit en ging al vrij snel van het asfalt af en de bospaden op. Veel klimmen en dalen maar iedere keer wat kortere stukjes maar het verlaagde mijn snelheid wel steeds meer. Om 8.15 was ik in A Calzada en dronk ik daar mijn eerste koffie met een stuk Tarte de Santiago - om alvast in de stemming te komen. Het was een leuke tent gerund door twee jonge meiden. Er was een overdekt buiten terras dat met een schuifwand helemaal afgesloten kon worden met glas. Nu regende het behoorlijk en kon ik mijn natte rugzak en regenjas daarlaten voordat ik naar binnen ging. - Niet iedereen nam die beleefdheid in acht.
Er was ook een wat ouder stel uit Canada waar ik even mee gekletst heb.
Na de koffie weer verder in de regen en met mijn rokje aan. Om 9.45 was ik in Salceda op een afstand van 12 km van het begin. Daar weer koffie gedronken en nog wat aantekeningen gemaakt. Daar zag ik ook Michio in het bushokje staan om zijn spullen te herpakken. Hij wou echter niet mee naar binnen in het cafe maar wou doorlopen naar Monte Gozo vlakbij Santiago. Mijn bestemming was in eerste instantie voor die dag om bij Pedrouzo te komen. Zo'n 22 km van Arzua. Maar het leek wel of mijn lichaam wilde zeggen dat ik vandaag tot het uiterste moest gaan en in een keer door moest lopen zo ver als ik kon.De route liep verder door stukken bos waar mooie paden waren aangelegd. Ze waren lekker breed en van een heel fijn soort grind of steenslag. Het absorbeerde goed de energie van de voetafdruk en was daardoor minder hard aan de voeten. Door de vele regen waren er ook paden die halve beekjes waren. Ondanks dat de route op en neer ging was de gemiddelde trend toch omlaag. Arzua, waar ik begon ligt op 400 m hoogte. Zo langzamerhand zouden we voor Pedrouzo moeten zakken naar 260 m hoogte. In Pedrouzo heb ik nog een koffie gedronken.- Heel ongebruikelijk dat ik meer dan 2 koffie dronk op een dag- maar het was nu ook een drug om door te kunnen lopen. Het was nu iets over 12 en ik had eigenlijk mijn dagdoel al gehaald. Toen heb ik maar besloten om er helemaal voor te gaan. Ik wilde helemaal doorlopen naar Santiago en die dag dus meer dan 41 km lopen als het lukte. Na Pedrouzo een schepje er bovenop en eigenlijk een beetje als een idioot die paden afgelopen. Veel mensen gepasseerd. Het was alsof ik vleugels had. Er volgde een pittige klim naar het vliegveld bij Santiago dat ligt op een soort hoogvlakte en daarna weer omlaag naar Labacolla. Ik kon me het cafe nog herinneren waar ik acht jaar geleden ook geweest was. Toen liep ik in het gezelschap van een Martin uit Duitsland en Sylvia uit Zwitserland. We hadden toen ter plekke de 3 kamers boven het cafe kunnen huren en waren de volgende dag vandaar naar Santiago gelopen. Nu heb ik er alleen gelunched met Sopa Galicia en een gemengde salade - niet al te zwaar op de maag. Gelijk na de lunch weer verder. Het was inmiddels ongeveer 14.00 u.
Mijn lichaam stond in een soort extra power modus. Ook na de lunch liep ik zeer gedreven verder. Dat hield pas op toen ik om 15.45 aankwam boven op de berg bij Monte Gozo. Het is het eerste punt op de route waar vandaan je de kathedraal van Santiago kan zien. Daar heb ik even gezeten en wat water gedronken en mijn sokken heb uitgedaan om mijn voeten af te koelen. Om 16.45 was ik bij de stadsgrens en heb ik even een foto ervan naar huis gestuurd om te bewijzen dat ik echt in Santiago was. In de stad kostte het wat moeite om een slaapplek te vinden.
Ik had geen zin om in een van de grote herbergen ver buiten de binnenstad te gaan zitten. Ik was op zoek naar een pension in de buurt van de kathedraal. Ik had die dag onderweg nog een flyer gekregen van een herberg in Santiago. Na 5 keer vragen had ik hem pas gevonden. Hij was echter al vol. Ook de volgende 4 waren al Completo. Soms werd de deur al geeneens open gedaan maar hing er een briefje met die tekst bij de bel. De 5e poging was wel succesvol. Een eenpersoonskamer was er niet meer maar wel een 2 persoons. Iets duurder maar dat maakte mij niet uit. Daar aangekomen en ingecheckt en gedouched en schone kleren aan. Daarna eerst op zoek naar het Pelgrimsburo van Santiago om een Compostela te halen - een verklaring van de kerk in het Latijn dat je de route succesvol hebt afgelegd en vroeger gezien als een aflaat om in de hemel te komen. Het viel mee met de drukte bij het Pelgrimsburo. Een Duitse vrouw had vlak daarvoor gezegd dat je meer dan een uur in de rij moest staan maar na een half uurtje had ik mijn Compostela al binnen. De Compostela, compleet met koker om hem in te doen, eerst naar mijn kamer gebracht en daarna naar de avondmis gegaan in de kathedraal. De kathedraal was afgeladen vol. Er waren nog maar beperkte staanplaatsen. Heel veel pelgrims. Ook al verstond ik er maar weinig van, ik vond het toch erg indrukwekkend. Er werd mooi gezonden door een non op de kansel en er was orgelmuziek. Aan het eind werd ook het grote wierookvat nog aangestoken en met een paar ferme bewegingen de lucht in geslingerd waarna het vele keren hoog in het schip heen en weer ging. Ik heb er een filmpje van gemaakt. Prachtig om te zien en spectaculair.
Na de dienst om 20.30 naar buiten en nog wat gegeten in de stad. Daarna nog wat boodschappen gedaan voor het ontbijt van de volgende dag. Eindelijk een echte rustdag want het was gedaan. Ik was er wel een beetje dubbel in. Enerzijds vreugde dat de tocht goed afgelopen was en dat de eindspurt vandaag, waarbij ik meer dan 40 km gelopen had, gelukt was zonder blaren of andere verstoringen. Aan de andere kant was ook de magie van de tocht nu een beetje aan het verdwijnen en daarmee ook een groot deel van mijn drive. Want wat nu? Morgen eerst maar eens rustig wakker worden in deze stad en wat rondkijken. Vooral het oude gedeelte is erg mooi en als het avond is, vol met vrolijke pelgrims op de tientallen terrasjes die er zijn. Om 22.00 u gaan slapen.