Vandaag een rustige dag, morgen wordt het zwaar
Door: webmaster
Blijf op de hoogte en volg Marten
09 Mei 2010 | Spanje, Deba
Het is inmiddels zondagavond en we zijn aangekomen in Deba op zo'n 70 km van ons startpunt Irun. Het wandelen in Baskenland valt me zwaarder dan op de Camino Frances die meer zuidelijk loopt. Meer stijgen en dalen en een zware belasting voor mijn rechterknie, die de laatste jaren wel vaker opspeelt bij het afdalen.
Op de eerste dag heb ik mijn knieën overbelast door zonder training vooraf, een zware etappe te lopen met de rugzak van Irun naar San Sebastian (net geen 30 km). De dagen erna heb ik het rustig aan moeten doen. Nu nog even terug naar de titel van dit verslag.
We zijn vandaag van Zumaia naar Deba gelopen (volgens gids 11,8 km). Dit om morgen een lange etappe te kunnen doen naar Cenaruzza. Een afstand van meer dan 30 km met twee behoorlijke heuvels van ca 500 m waarbij je tussendoor weer bijna naar zeeniveau afdaalt. Wat Menno betreft hadden we gisteren al een deel van het stuk gedaan. Er is echter tussendoor geen mogelijkheid voor overnachting. Dus we moesten deze dag even tactisch lopen. Ben benieuwd of ik het ga redden morgen.
Maar verder geen wanklanken van mijn kant. Het is hier prachtig om te lopen. De route liep tot nu toe veel langs de zee maar dan op hoogte. Ook de overnachtingsplaatsen waren prima.
Van dag tot dag verslag.
Woensdag 5 mei
Om een uur of 9 van huis vertrokken. Giena bracht ons naar Schiphol. Van Schiphol vlogen we aan het eind van de ochtend eerst naar Londen Gatwick en vandaar later in de middag naar Bordeaux. Daar kwamen we aan om half vijf. Alles verliep soepel. Op het vliegveld van Bordeaux gingen we op zoek naar een bus die ons naar de stad kon brengen. We wilden namelijk met de trein nog naar Irun in Spanje reizen.
De bus bracht ons netjes naar het treinstation. Daar hebben we nog tot 19.00 u gewacht op de trein. Het was een TGV die ons om 21.40 in Irun afleverde. Daar hebben we een taxi genomen naar het hotel want het regende pijpenstelen. In het hotel aangekomen zijn we vrij snel gaan slapen.
Donderdag 6 mei
Om 7.00 u liep de wekker af en hebben we wat ontbeten in de bar naast het hotel. Daarna uitgecheckt en gaan lopen. Wel weer even wennen aan zo'n rugzak. De brug die we dachten over het spoor te nemen was alleen voor snelverkeer. Dus moesten we een eind verder lopen om over het spoor te komen. Maar het was een mooie wandeling door een mooie stad. Net toen ik Menno uitlegde over de bewegwijzering op de route middels gele pijlen bleek ik zelf naast zo'n gele pijl op de stoeprand te staan. We volgden de pijlen en kwamen aan in Hondarribe. Daar hebben we nog wat eten en drinken gekocht voor onderweg. Langs de route zouden we niets tegenkomen. Toen begon het klimmen om op de Jazkibel te komen, eerst geleidelijk maar op het eind werd het heel steil. Na enkele uren bereikte we de top van 547 meter. Vervolgens liep de route nog langs wat subtoppen. Daarna verder naar de plaats Passaie Doniban. Voor we daar kwamen moeten we nog wat gevaarlijke stukken door waar bij je je soms aan touwen moest vasthouden. Dat was behoorlijk eng. Met je rugzak op ben je toch niet zo beweeglijk. Bij de afdaling heb ik ook mijn knie verdraaid waar ik steeds weer last van heb. Bij Passaie Doniban werden we met een bootje overgezet en konden we weer opnieuw omhoog gaan klimmen. Een paar honderd meter omhoog en na 5 km weer naar beneden naar San Sebastian. Dat laatste was voor mij bijna niet meer te doen met m'n knie. Menno had nergens last van. Maar goed, we kwamen uiteindelijk beneden in de stad aan en moesten vervolgens langs het strand over de boulevard helemaal naar de andere kant van San Sebastian lopen. We zijn uiteindelijk bij de jeugdherberg aangekomen. Daar hadden we de laatste bedden en hebben we in de buurt nog wat boodschappen gedaan en in de eetzaal van de herberg wat brood met Chorizo en vla gegeten om vervolgens vroeg te gaan slapen.
Vrijdag 7 mei
Om 7.30 opgestaan en ontbeten in jeugdherberg. Daarna aan de wandel. Mijn knie was nog niet hersteld. Vrijwel gelijk ging het met trappen weer steil omhoog. Het was mooi weer. Een fris windje waaide af en toe wat wolken voor de zon. Bovenop de berg liepen we op een hoogvlakte met veelal zicht op de zee. Na een poosje begon mijn knie op te spelen en raakte ik steeds vaker achter op bij Menno. Tussendoor wat gerust en een restje brood gegeten. Het ging weer wat beter. Na enkele uren en ook weer een vervelende afdaling kwamen we in Orio aan. Daar vonden we aan het begin van het dorp een herberg. De ontvangst was allervriendelijkst en deze herberg staat in de gids dan ook zeer goed aangeschreven. Ze wordt aan huis gerund door een vrouw (Rosa) die vroeger ook meerdere malen de Camino gelopen heeft. Menno en ik waren op dat moment de enigen en we konden gebruik maken van een tuinhuisje waar een keuken was om te koken. Om te kunnen eten moesten we echter nog wel boodschappen doen. Dat was ook even een opgave met mijn pijnlijke knie. Door deels achteruit de heuvel af te lopen kon ik de winkel bereiken. Menno heeft die avond mais met spek gekookt met saus - lekker. Zodoende kon ik wat extra rusten. Vroeg gaan slapen.
Zaterdag 8 mei
Om half acht opgestaan en in het tuinhuisje ontbeten - er waren die avond ook nog 4 andere gasten gearriveerd. Daarna weer aan de wandel. Na een koffiepauze in Zarautz buiten op een terras kwamen we in de middag om circa 14.00 u aan in Zumaia. Na enig vragen kwamen we bij de herberg in de stad. Die was echter gesloten. Een Spanjaard met busje was echter zo vriendelijk om ons naar een alternatief te brengen. Dat was de boerderij Santa Klara. Deze geeft onderdak aan pelgrims als je het vraagt. Dat was een mooi plekje boven op de heuvel buiten de stad met uitzicht op zee. We hadden een groot tweepersoonsbed en een douche. In de avond werden we door de gastvrouw met de auto terug naar de stad gebracht om daar te kunnen eten. Na wat wandelen belanden we bij een bar waar we verschillende soorten tapas hebben gegeten maar wel begeleid door veel lawaai van al die luidruchtige Spanjaarden (dat dan weer wel). Om half tien werden we weer opgehaald bij het verzamelpunt. Daarna gaan slapen.
Zondag 9 mei
Om half acht opgestaan en ontbeten in de herberg - goed verzorgd. Voor vandaag staat op de planning naar Deba te lopen en niet verder. Want zoals al gemeld de volgende 30 km is er geen overnachtingsplek te vinden.
Het lopen ging redelijk. Op de vlakke stukken schieten we flink op. Bij de afdalingen ben ik de langzaamste. Soms doe ik de afdalingen , als het over asfalt gaat , achterstevoren. Dat scheelt in de belasting van mijn knieën.
In Deba aangekomen konden we overnachten in een oude school die was omgebouwd tot herberg. We waren de eersten die dag.We moeten eerst de sleutel halen bij het toeristenbureau in de stad beneden en met de sleutel weer naar boven. In een aantal klaslokalen waren stapelbedden geplaatst. Vanuit mijn bed- bovenslaper - heb ik een mooi uitzicht over de stad en de heuvels verderop waar we morgen doorheen trekken. In de avond hebben we prima gegeten (veel kip en veel wijn) op een terrasje in de stad beneden waar je trouwens met een lift naar toe kon komen. Een systeem van twee liften overbrugde de hoogteverschillen tussen de verschillende stadsdelen op de verschillende niveau´s. Inventief die Spanjaarden - ik vind dat ze sowieso mooie dingen ontwerpen hier. Na het eten vroeg gaan slapen vanwege de zware etappe van de volgende dag.
Op de eerste dag heb ik mijn knieën overbelast door zonder training vooraf, een zware etappe te lopen met de rugzak van Irun naar San Sebastian (net geen 30 km). De dagen erna heb ik het rustig aan moeten doen. Nu nog even terug naar de titel van dit verslag.
We zijn vandaag van Zumaia naar Deba gelopen (volgens gids 11,8 km). Dit om morgen een lange etappe te kunnen doen naar Cenaruzza. Een afstand van meer dan 30 km met twee behoorlijke heuvels van ca 500 m waarbij je tussendoor weer bijna naar zeeniveau afdaalt. Wat Menno betreft hadden we gisteren al een deel van het stuk gedaan. Er is echter tussendoor geen mogelijkheid voor overnachting. Dus we moesten deze dag even tactisch lopen. Ben benieuwd of ik het ga redden morgen.
Maar verder geen wanklanken van mijn kant. Het is hier prachtig om te lopen. De route liep tot nu toe veel langs de zee maar dan op hoogte. Ook de overnachtingsplaatsen waren prima.
Van dag tot dag verslag.
Woensdag 5 mei
Om een uur of 9 van huis vertrokken. Giena bracht ons naar Schiphol. Van Schiphol vlogen we aan het eind van de ochtend eerst naar Londen Gatwick en vandaar later in de middag naar Bordeaux. Daar kwamen we aan om half vijf. Alles verliep soepel. Op het vliegveld van Bordeaux gingen we op zoek naar een bus die ons naar de stad kon brengen. We wilden namelijk met de trein nog naar Irun in Spanje reizen.
De bus bracht ons netjes naar het treinstation. Daar hebben we nog tot 19.00 u gewacht op de trein. Het was een TGV die ons om 21.40 in Irun afleverde. Daar hebben we een taxi genomen naar het hotel want het regende pijpenstelen. In het hotel aangekomen zijn we vrij snel gaan slapen.
Donderdag 6 mei
Om 7.00 u liep de wekker af en hebben we wat ontbeten in de bar naast het hotel. Daarna uitgecheckt en gaan lopen. Wel weer even wennen aan zo'n rugzak. De brug die we dachten over het spoor te nemen was alleen voor snelverkeer. Dus moesten we een eind verder lopen om over het spoor te komen. Maar het was een mooie wandeling door een mooie stad. Net toen ik Menno uitlegde over de bewegwijzering op de route middels gele pijlen bleek ik zelf naast zo'n gele pijl op de stoeprand te staan. We volgden de pijlen en kwamen aan in Hondarribe. Daar hebben we nog wat eten en drinken gekocht voor onderweg. Langs de route zouden we niets tegenkomen. Toen begon het klimmen om op de Jazkibel te komen, eerst geleidelijk maar op het eind werd het heel steil. Na enkele uren bereikte we de top van 547 meter. Vervolgens liep de route nog langs wat subtoppen. Daarna verder naar de plaats Passaie Doniban. Voor we daar kwamen moeten we nog wat gevaarlijke stukken door waar bij je je soms aan touwen moest vasthouden. Dat was behoorlijk eng. Met je rugzak op ben je toch niet zo beweeglijk. Bij de afdaling heb ik ook mijn knie verdraaid waar ik steeds weer last van heb. Bij Passaie Doniban werden we met een bootje overgezet en konden we weer opnieuw omhoog gaan klimmen. Een paar honderd meter omhoog en na 5 km weer naar beneden naar San Sebastian. Dat laatste was voor mij bijna niet meer te doen met m'n knie. Menno had nergens last van. Maar goed, we kwamen uiteindelijk beneden in de stad aan en moesten vervolgens langs het strand over de boulevard helemaal naar de andere kant van San Sebastian lopen. We zijn uiteindelijk bij de jeugdherberg aangekomen. Daar hadden we de laatste bedden en hebben we in de buurt nog wat boodschappen gedaan en in de eetzaal van de herberg wat brood met Chorizo en vla gegeten om vervolgens vroeg te gaan slapen.
Vrijdag 7 mei
Om 7.30 opgestaan en ontbeten in jeugdherberg. Daarna aan de wandel. Mijn knie was nog niet hersteld. Vrijwel gelijk ging het met trappen weer steil omhoog. Het was mooi weer. Een fris windje waaide af en toe wat wolken voor de zon. Bovenop de berg liepen we op een hoogvlakte met veelal zicht op de zee. Na een poosje begon mijn knie op te spelen en raakte ik steeds vaker achter op bij Menno. Tussendoor wat gerust en een restje brood gegeten. Het ging weer wat beter. Na enkele uren en ook weer een vervelende afdaling kwamen we in Orio aan. Daar vonden we aan het begin van het dorp een herberg. De ontvangst was allervriendelijkst en deze herberg staat in de gids dan ook zeer goed aangeschreven. Ze wordt aan huis gerund door een vrouw (Rosa) die vroeger ook meerdere malen de Camino gelopen heeft. Menno en ik waren op dat moment de enigen en we konden gebruik maken van een tuinhuisje waar een keuken was om te koken. Om te kunnen eten moesten we echter nog wel boodschappen doen. Dat was ook even een opgave met mijn pijnlijke knie. Door deels achteruit de heuvel af te lopen kon ik de winkel bereiken. Menno heeft die avond mais met spek gekookt met saus - lekker. Zodoende kon ik wat extra rusten. Vroeg gaan slapen.
Zaterdag 8 mei
Om half acht opgestaan en in het tuinhuisje ontbeten - er waren die avond ook nog 4 andere gasten gearriveerd. Daarna weer aan de wandel. Na een koffiepauze in Zarautz buiten op een terras kwamen we in de middag om circa 14.00 u aan in Zumaia. Na enig vragen kwamen we bij de herberg in de stad. Die was echter gesloten. Een Spanjaard met busje was echter zo vriendelijk om ons naar een alternatief te brengen. Dat was de boerderij Santa Klara. Deze geeft onderdak aan pelgrims als je het vraagt. Dat was een mooi plekje boven op de heuvel buiten de stad met uitzicht op zee. We hadden een groot tweepersoonsbed en een douche. In de avond werden we door de gastvrouw met de auto terug naar de stad gebracht om daar te kunnen eten. Na wat wandelen belanden we bij een bar waar we verschillende soorten tapas hebben gegeten maar wel begeleid door veel lawaai van al die luidruchtige Spanjaarden (dat dan weer wel). Om half tien werden we weer opgehaald bij het verzamelpunt. Daarna gaan slapen.
Zondag 9 mei
Om half acht opgestaan en ontbeten in de herberg - goed verzorgd. Voor vandaag staat op de planning naar Deba te lopen en niet verder. Want zoals al gemeld de volgende 30 km is er geen overnachtingsplek te vinden.
Het lopen ging redelijk. Op de vlakke stukken schieten we flink op. Bij de afdalingen ben ik de langzaamste. Soms doe ik de afdalingen , als het over asfalt gaat , achterstevoren. Dat scheelt in de belasting van mijn knieën.
In Deba aangekomen konden we overnachten in een oude school die was omgebouwd tot herberg. We waren de eersten die dag.We moeten eerst de sleutel halen bij het toeristenbureau in de stad beneden en met de sleutel weer naar boven. In een aantal klaslokalen waren stapelbedden geplaatst. Vanuit mijn bed- bovenslaper - heb ik een mooi uitzicht over de stad en de heuvels verderop waar we morgen doorheen trekken. In de avond hebben we prima gegeten (veel kip en veel wijn) op een terrasje in de stad beneden waar je trouwens met een lift naar toe kon komen. Een systeem van twee liften overbrugde de hoogteverschillen tussen de verschillende stadsdelen op de verschillende niveau´s. Inventief die Spanjaarden - ik vind dat ze sowieso mooie dingen ontwerpen hier. Na het eten vroeg gaan slapen vanwege de zware etappe van de volgende dag.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
