Het hoogste punt van de Camino -

Miraz - Woensdag 15 juni - Om 6.30 opgestaan na een goede nachtrust. Het was nog erg donker in de slaapzaal doordat de ramen waren afgesloten met luiken. Om 7.00 ontbeten met brood, jam, thee en een appel. Geheel verzorgd door de hospitaleros. Daarna mijn spullen ingepakt en om 7.30 afscheid genomen van deze vriendelijke dames. De Ierse hospitalera vatte mij bij beide handen en sprak nog een gebed voor mij uit waarna ze me omhelsde en bedankte voor mijn aanwezigheid. Daarna op weg naar Sobrado dos Monxos. Het zou een zware etappe worden omdat we naar het hoogste punt van de hele Camino Norte moesten klimmen van 714 m. Het eerste dorpje Pontella was al snel gepasseerd. Het pad ging heel geleidelijk omhoog met name over rotsachtige oppervlakken met weinig begroeing. Na ca 4 km doorkruiste ik het dorpje Brana. Ook dit dorpje was weer erg klein en bestond uit ca 10 huizen voor zover ik kon zien vanaf het pad. De naam gehucht zou misschien beter zijn. Na circa nog een keer 2 km was er een pas die moest worden genomen op ca 630 m waarna het weer wat naar beneden ging en ik uiteindelijk ingehaald werd door Michio. Na nog een keer ca 2 km kwamen we in het gehucht Roxica waar een geïmproviseerde bar was waar je alleen koffie en broodjes en taart kon kopen. Deze werd volgens mijn gids gerund door Elena die ook buiten allerlei voorzieningen had voor pelgrims zodat je daar bij slecht weer kon schuilen, op een stoel kon zitten en en waren ook nog buiten toiletten. Binnen was het lekker warm en liet ik de koffie goed smaken en ook de Bocadillo waarvan ik de helft opat en de andere helft bewaarde in de rugzak. Toen we weer verder gingen regende het nogal heftig en heb ik mijn rokje weer aan gedaan. Het was gemaakt van een vuilniszak waar de onderkant van afgeknipt was. Het zorgde ervoor dat de bovenkant van mijn broek waar mijn gids, portemonnee en telefoon zaten wat droog bleef in de regenbuien. Vanaf dat moment heeft het bijna constant geregend. Ook tijdens de beklimming van de twee toppen waarvan de tweede ook de hoogste van de hele Camino Norte was regende het door. Na de top was er even een droog momentje. Ik kon even een foto maken. Maar daarna ging het nog harder te regenen. De hemel brak open. Het vervelende was dat er nergens schuilplekken waren. Ik kon alleen maar doorlopen. Ruim 3 km in de stromende regen gelopen waarna ik in Meson weer een bar voorbijkwam waar ik even kon schuilen. Daar heb ik ook droge sokken aangetrokken omdat het water via mijn broekspijpen op mijn sokken terechtkwam. In de bar was het vol van de pelgrims. De koffie smaakte me prima. Hierna klaarde het weer een beetje op maar toen kwam de ellende van de afdaling naar Sobrado over de paden die inmiddels veranderd waren in modderpoelen. Mijn wandelstok was hard nodig om niet uit te glijden in deze blubberzooi over ca 5 km lengte. Het was afzien met al die glibberige stenen en de blubber waar je tot je enkels in wegzakte. Om half 3 was ik uiteindelijk in Sobrado dos Monxos en heb ik ingecheckt bij een private herberg met goede voorzieningen zoals een wasmachine en droger. Na het inchecken eerst een flinke tijd uitgerust en daarna pas gedouched en omgekleed om mijn kleren te kunnen wassen. Boodschappen gedaan voor het ontbijt morgen. Michio had al wat eten gekocht voor de avond. Daarna mijn aantekeningen bijgewerkt terwijl Michio nog wijn en snacks tevoorschijn toverde. Zo hebben we beiden tot ca 19.00 gezeten waarna Michio de pasta opwarmde die hij had gekocht. Na het eten nog wat gekletst uin de gemeenschappelijke ruimte en om 21.00 gaan slapen.