Op weg naar een Engelse herberg - Klusjesman

Baamonde - Dinsdag 14 juni - Om 6.45 opgestaan en spullen in de gang gebracht. Daarna ontbeten met yoghurt en wat fruit en mijn spullen ingepakt. Om 7.30 was ik weer op weg. Nu naar Miraz, een wandeling van maar 15 km. Weersvoorspellingen waren erg slecht en duiden op veel regen. De meesten die vertrokken gingen gelijk naar de bar op de hoek om te ontbijten en koffie te drinken. Dat heb ik overgeslagen. De eerste 3 km voerden langs de provinciale weg. Daarna kwam een routeaanduiding met daarop vermeld dat het nog 100 km was naar Santiago. De route ging links het bos in. Het was een prachtig bos dat zo in een film van Lord of the Rings zou passen. Erg sprookjesachtig en groen en donker. Zelfs de grote rechtopstaande stenen langs het pad waren met mos begroeid. Geleidelijk aan ging de route daarbij omhoog. Op deze wijze boven bij het hoogste punt gekomen. Daar stonden een paar huizen. Hierna ging de route al kronkelend en op en neer weer geleidelijk naar beneden. Om 10.15 was ik in Carballedo. Ook weer een gehucht maar wel met een duidelijk naambord. Daar ben ik van de route even afgegaan om naar de lokale Albergue te gaan waar ook koffie werd geschonken voor passanten. Het was een mooi idyllisch plekje midden in het bos.
Jammer dat het zo regende en dat je niet buiten kon zitten. Ik heb er koffie gedronken en een tosti gegeten. Even later kwamen ook Thomas en Petra binnen. Ik was inmiddels al weer bezig me voor te bereiden om verder te wandelen. Dat hield in, in verband met de regen, een extra vuilniszak als rokje te dragen waarover heen ik mijn regenjas deed.
Verderop kwam ik Michio tegen die stond te schuilen bij een overdekte picknickplaats. We liepen gezamenlijk verder en waren vervolgens in Seixon de Abaixo weer in de gelegenheid om te schuilen in een bar en koffie te drinken. Daarna door naar Miraz waar we iets over 12 aankwamen. We hadden gelezen dat de berg pas vanaf 15.00 open was maar in verband met de vele regen mochten we toch naar binnen. Ze waren nog niet helemaal klaar met alles schoonmaken maar dat hinderde ons niet. We konden in ieder geval een bed uitzoeken. En er was voldoende keus want we waren de eersten. Het was een bijzonder herberg. We werden ontvangen met water, koekjes en thee of koffie. De herberg werd gerund door vrijwilligers van het Engelse Sint James genootschap. Even gezellig gekletst met de hospitaleros. Het waren 3 vrouwen die de zaak de komende twee weken beheerden. Zelf heb ik snel even een bouillon gemaakt. Daarna een van de vrouwen nog geholpen met een deur van de wasruimte die niet meer dicht wilde doordat een van de scharnieren verbogen was. Hiervoor de deur uit de sponning gehaald en met een hamer weer de scharnier recht geslagen. Daarna kon de deur weer terug gehangen worden met hulp van Michio en was de klus geklaard. De hospitaleros waren zeer content met deze snelle reparatie. Ik kon een potje breken bij ze. Vervolgens gedouched en wat gerust en mijn aantekeningen bijgewerkt in de keuken. Er werd klassieke muziek gedraaid, er was een houtkachel die lekker brandde en de sfeer was prima terwijl het buiten regende dat het goot. Michio had ondertussen wat soep uit een pakje gemaakt en bood me dat aan met wat brood erbij. Tot 6 u in de avond heb ik verder niet veel gedaan. Wat geslapen en wat in de keuken zitten kletsen. Daarna pasta gekookt met tomatensaus en chorizo en ansjovis. Het rook heerlijk. Michio en ik hebben er flink van gegeten maar konden niet alles op. De rest hebben we afgedragen aan de hospitalleros die het in de vriezer deden voor pelgrims die zonder eten zitten. Om 19.30 was het eten op en heb ik nog wat thee gezet en wat zitten bladeren in de boeken die er waren. Veelal over de Camino's van Spanje en de vele kunstschatten die er waren te bewonderen onderweg. Om 21.00 u gaan slapen.