Op één pit pasta koken - weerzien met bekenden

Ribadeo - Vrijdag 10 juni - Ik was, toen ik wakker werd mijn telefoon kwijt. Hij lag niet meer op mijn matras. Ik vermoedde dat hij op het bed onder mij was gevallen langs de achterkant van de matras. Dus maar geduldig wachten tot het licht werd of er mensen op gingen staan. Toen anderen op gingen staan ben ik ook mijn bovenbed uitgeklommen en heb mijn spullen naar de centrale ruimte gebracht. Daar mijn spullen ingepakt en nog een restje soep gegeten van de middag ervoor. Lekker zo'n ontbijtje. Toen Michio ook wakker was in het bed onder mij gecheckt of daar inderdaad mijn telefoon lag. Gelukkig klopte dat. Om 7.15 op pad gegaan naar Vilanova de Lourenzo. Een dag met flink wat klimmen en ook nog 28 km verplaatsen. Het wandelen ging in de ochtend gestaag. Ik voelde mij niet zo fit. Na de eerste klim van ca 150 was er gelukkig een bar in het dorpje Vilela. In de bar was net een groep van 12 Spaanse wielrenners binnengekomen. Voorlopig waren Michio en ik nog niet aan de buurt. Alle Spanjaarden wilden namelijk volgens mij een ontbijtje met verse jus, koffie en een croissant of stuk tortilla. Aan een tafeltje zat een Australisch stel te ginnegappen over hoe het allemaal ging en dat de man achter de bar behoorlijk gestressed leek door al die drukte. Later zou ik het echtpaar nog een paar keer tegenkomen. Toen Michio en ik eenmaal aan de beurt waren was het minstens een kwartier later. Ook voor ons een ontbijt met verse jus, koffie en wat te eten. Hierna weer op weg. De route daalde weer een stukje naar Villaro en steeg vervolgens weer naar San Vincente. Het zijn allemaal klein dorpjes van een paar huizen waar geen voorzieningen zijn. Soms ziet het er erg armoedig en vervallen uit. Na San Vincente daalde de weg weer naar A Ponte. Nu kwam de echte klim van de dag naar het hoogste punt van ca 360 m. De route liep door een Eucalyptusbos. Ik heb daar op een gegeven moment maar even langs de kant van de weg gezeten om mijn voeten af te laten koelen. Michio was ondertussen verder gelopen. Die kwam ik wel weer ergens tegen. Na het hoogste punt kwam ik door Vilamartin Pequeno in de afdaling. Iets later volgde weer een beklimming naar Vilamartin Grande en ging het opnieuw naar beneden. In Gondon heb ik nog een koffie gedronken en daarna ging het omlaag naar San Gusto. Er kwam nog een laatste beklimming voor die dag naar 220m en daarna kwam ik in Vilanova de Lourenzo aan. Hier was een leuke herberg aan de andere kant van de stad. Michio kwam op dat moment uit de herberg de straat oplopen als wou hij zeggen : hier moet je naar toe. Binnen waren ook inmiddels Felix en Phoebe aanwezig en de Finse dame en Zanne uit Letland. Het was een gezellige boel in de keuken. Er was één pit die werkte. Daarop heb ik die avond fusili met tomatensaus en chorizo gemaakt . Natuurlijk moesten daar eerst boodschappen voor worden gedaan, waarbij de wijn niet vergeten werd door Michio. Een wasmachine was niet aanwezig. Ik heb mijn vieze kleren die middag maar even gewoon in de frisse lucht en in de zon gehangen met het idee dat ze daar dan in ieder geval wat frisser van gaan ruiken.
Na het eten van de pasta door Michio en mij wilden ook Felix en Phoebe wel even proeven wat ik nu klaar gemaakt had. Ze vonden het erg lekker.
Om een uur of 8 hebben we de afwas gedaan. Daarna heb ik nog wat gerommeld. Mijn kleren weer van de lijn gehaald en ben ik om 9.00u gaan slapen.