Verder klimmen - kennismaking met Thomas

Vilanova de Lourenzo - Zaterdag 11 juni - Opgestaan om 5.30. Een jong Spaans stel was me al voor op dit vroege tijdstip. Mijn spullen naar beneden naar de keuken gebracht en daar mijn rugzak ingepakt. Daarna het restje pasta van gisteren opgewarmd en grotendeels opgegeten. Het hele bord leeg eten lukte niet. Ook nog even wat yoghurt en een banaan naar binnen gewerkt. Daarop moest ik het voorlopig even kunnen redden met klimmen. Vandaag 25 km lopen en daarbij klimmen van 60 naar 550 meter en daarna nog een afdaling van 100 m naar Gontan. Om 6.45 vertrokken toen het licht begon te worden.Gelijk vlakbij de herberg ging het pad met een heel steile klim omhoog over een afstand van een paar honderd meter naar de vlakte boven de stad.
Boven aangekomen werd de weg wat vlakker. De weg voerde langzaam omhoog. Het ging gelukkig heel geleidelijk zodat ik het bijna in mijn normale wandeltempo kon redden. Onderweg zag ik Petra nog lopen maar in het klimmen moest ik haar toch voor laten gaan. Na 9 km kwam ik in Montonedo aan. Daar koffiegedronken op het plein tegenover de kerk en jus d'orange Daar was ook Petra al gearriveerd. Tevens heb ik daar een broodje gezond gegeten. even later kwamen Michio, Felix en Phoebe aan zetten. Met Michio ben ik weer verder gelopen voor het verderde klimwerk van die dag. Na 2km moest ik Michio laten lopen. Met zijn twee stokken kon hij toch net wat meer vermogen leveren dan ik. Ik heb in deze klim een keer of drie langs de weg gezeten met mijn schoenen en sokken uit. Echt honger had ik niet. Alleen een banaan of een klein bakje yoghurt was vaak genoeg om weer even bij te komen. Om 14.30 was ik in Gontan bij de herberg. Daar eerst gedouched en mijn was in de wasmachine. Vervolgens met Michio boodschappen gedaan. Hij zou dit keer iets met rijst maken. Al snel bleek dat hij daarvoor een diepvriesmaaltijd op het oog had. Ik heb toen maar voor de extra vitaminen een frisse salade gemaakt met tomaat en komkommer en veel augurk. Die salade bleek later een groot succes bij Felix en Phoebe en ook bij Thomas, de Duitser. We moesten trouwens wel een tijd wachten voordat de keuken vrij was, zodat we voor het eten de fles wijn al bijna leeg hadden. De maaltijd was uiteindelijk goed van smaak. Tijdens het wachten kennis gemaakt met Thomas uit Duitsland. Hij was 61 jaar en had al een aantal van de Spaanse camino's gedaan. Hij had vaak een duidelijke en soms ook wat afwijkende mening over zaken en was wat filosofisch ingesteld. Sinds zijn 55e jaar werkte hij niet meer en rentenierde hij. Hij liep de Camino Norte op sandalen en liep vaak in een sportbroekje met blote benen. Daarnaast liep hij bij wat kouder weer in een katoenen pofbroek. Ik zou hem later nog vaker tegenkomen.
Na het eten de spullen afgewassen en nog wat aantekeningen gemaakt om om 21.30 te gaan slapen.