Afscheid Camino Primitivo - ik word Pasta Master

Naves - dinsdag 31 mei - Die ochtend om 5.30 opgestaan. Ik had veel liggen piekeren die nacht en besloten dat ik niet meer de Camino Primitivo zou doen maar verder zou gaan op de Camino Norte langs de kust. Die dag ging ik op weg naar Ribadisela. Het besluit gaf me weer wat rust in mijn hoofd. Nadat ik Navas om 6.30 had verlaten ging de weg licht omhoog en kwam ik na 1,5 km in VillaHormes aan maar er was niets te beleven, geen koffie dus. Het was op zich een mooie wandeldag en heerlijk om in de relatieve koelte te lopen over verlaten weggetjes. Maar een kop koffie in de ochtend was toch wel iest waar ik naar uitkeek. In het volgende dorpje Nueves ( 3 km verder) was meer drukte en er reden auto's. Ik had hier meer geluk want er was een bar open. Ze hadden heerlijke pinchos in allerlei soorten staan op de bar. Ik heb er twee laten inpakken voor onderweg en eentje ter plekke opgegeten met een kop koffie. Daarna weer verder en een pittige klim naar een kerkje op een heuvel in Pieneres de la Pria. Ze sturen je als pelgrim wel langs alle belangrijke kerkelijke gebouwen. Ik heb er even gezeten in de stilte. Na deze kerk ging de route weer naar beneden en kwam ik door Cuerres en uiteindelijk in Ribadisela. Vlak voor Ribadisela zat ik even in een bushokje met mijn sokken uit. Daar kwamen Gabier en Mirjam voorbijlopen. Ze waren op weg naar La Isla. Ik vertelde ze van mijn plan om te stoppen met de Camino Primitivo en op de Camino Norte verder te gaan. Toen ik ze het probleem van de ontbrekende gids aan ze voorlegde reageerden ze dat ik dat wel op kon lossen door bv van internet een gids te downloaden op mijn telefoon. Kijk daar had ik nog niet aan gedacht. Eventueel kon ik hen wel raadplegen voor specifieke vragen over de voorzieningen in de verschillende herbergen want zij bleven die route ook volgen.
In Ribadisela heb ik een internetcafe gezocht en zoals gesuggereerd door Mirjam een Engelse gids gedownload op mijn telefoon. Die gaf in ieder geval de plaatsen met de hoogteprofielen en de locaties van herbergen aan. Voorzieningen van de herbergen stonden er niet in.
Na Ribadisela kwam de beklimming naar San Esteban de Leces. Daarna ging het weer langzaam naar beneden. Ik kwam door het prachtige La Vega dat met uitzicht op zee tegen de berg aan lag. Inmiddels was ik weer op zeeniveau aangeland. Even verder heb ik bij een chique restaurant buiten op het terras een tonic gedronken. Het was warm in de zon. Daarna ging de route weer stevig omhoog op een heel rommelig pad met losse stenen. Het was een beetje klauteren. Ik kwam door Berbes en uiteindelijk weer op een heel mooi vlak pad langs de kust met mooi uitzicht op zee. Het pad slingerde door weilanden en kwam na een paar uur uit op de hoofdweg naar La Isla. Vlak voordat het pad op de hoofdweg uitkwam heb ik nog even heerlijk in het gras en in de zon gelegen. Ik genoot van het ruisen van de zee en van het idee dat de volgende herberg niet zo ver meer was. Nadat ik op de hoofdweg naar La Isla kwam was het nog een paar kilometer naar de herberg. Het was inmiddels 5 uur geweest en ik was behoorlijk moe. Ik had meer dan 30 km gelopen die dag. Ik weet niet precies hoeveel. In de herberg waren vele bekenden waaronder Mirjam, Gabier en Michio. Ook Christina uit Oostenrijk was er.
Voor de inschrijving in de herberg moest ik me melden bij de beheerder. Het was een heel oud klein vrouwtje die me vroeg mee te lopen naar haar huis in het dorp om daar de inschrijving te regelen. Mijn voeten protesteerden maar ze moesten toch nog even klimmen en dalen. Nadat ik een bed had uitgezocht boodschappen gedaan met Mirjam en Gabier.
Ik zou pasta met ansjovis en tomaat koken voor ze en een salade maken met kikkererwten, tomaat en tonijn. Gabier en Mirjam hadden voor de wijn gezorgd. Er was maar èèn pit om op te koken maar dat was geen probleem. Het duurde alleen wat langer. Michio benoemde mij als Pasta Master. Weliswaar at hij niet mee maar in gebrekkig engels kon hij toch duidelijk maken dat hij onder de indruk was van mijn kookkunsten. We aten aan een grote tafel waar ook Benjamin en Bianca samen zaten te eten. Het was erg gezellig. Later zouden ook nog een zekere Theo -in beschonken toestand- uit Nederland en nog een Duitser aanschuiven. Om 22.00 u gaan slapen.