Op weg naar Galicie - Baltische invasie?
Blijf op de hoogte en volg Marten
23 Juni 2016 | Nederland, Houten
La Caridad - Donderdag 9 juni - Om 5.45 opgestaan en in stilte mijn spullen uit de slaapzaal gebracht naar buiten. Het was nog lekker fris. Daar mijn spullen ingepakt en wat yoghurt en fruit gegeten en de rest van de salade van gisteren. Een stevig ontbijt zo waarop ik wel wat uurtjes kon lopen dacht ik.
De bestemming van vandaag was Ribadeo, een afstand van ongeveer 25 km zonder al te veel hoogteverschillen. Moest goed te doen zijn. Om 6.40 weer op weg gegaan. Het was nog wat donker maar ik liep tegelijk op met Zanne uit Letland, een jongedame die soms lange etappes deed van soms wel 40 km per dag, maar dan op andere dagen weer een beetje terugviel. Deze morgen zette ze er flink de vaart in. Ik moest al snel lossen maar was inmiddels de stad uit met hulp van haar ( en haar GPS). Vanaf dat punt kon ik inmiddels zelf weer goed de routeaanwijzingen zien. Het wandelen schoot lekker op. Het eerstvolgende stadje was Tapia de Casariego. Het lag aan zee en bij de aankomst had je een schitterend uitzicht over de rotsen en het strand. De herberg waar ik langs liep bij de entree van de stad was zo te zien in onderhoud en niet in gebruik. Er stonden allemaal ladders en bussen verf. In Tapia de Casariego heb ik koffie gedronken. Daar schoof even later ook Michio weer aan op het terrasje waar ik zat en ging voor hetzelfde recept , koffie met cake.
Na Tapia de Casariego ging de route verder langs de kust en werd hij echt bijna vlak. We konden flink de vaart er in zetten. We hebben nog één keer gepauzeerd ca 5 km voor Ribadeo in een prachtig parkje met picknicktafels aan de kust met uitzicht over stranden en de zee. Voor ons liep enige tijd een jongedame ( ca 25) uit Duitsland waar ik even mee gepraat had. Ze had deze camino al een paar jaar eerder willen doen maar was toen erg slecht doordat ze MS had. Ze heeft toen veel aan conditietraining gedaan om daar weer bovenop te komen. En ze liep nu stevig door, ik kon haar niet goed bijhouden.
Na de pauze in het park doorgelopen naar Ribadeo. De etappe eindigde met een stuk over een verkeersbrug voor de snelweg. Er was een smal pad langs gemaakt voor de voetgangers. Het was een lange brug van ca 400 m. Deze brug markeerde ook de grens tussen het oude koninkrijk Asturië en Galicië. De herberg lag vlakbij de brug dus we hoefden niet lang te zoeken naar een bed. Toen we aankwamen om ca 12.30 u zat Sanne pontificaal in het zonnetje op de bank voor de herberg en meldde dat we nummers 7 en 8 waren van de 12. Zij was die dag nummer 2. We waren mooi op tijd dus.
Na de registratie in deze kleine maar gezellige herberg gaan douchen en met de hand even wat spullen gewassen om te zorgen dat ik de volgende morgen in ieder geval weer wat schoons aan kon trekken. Er waren ook twee kookpitten en een tweetal pannen. Ik kon dus weer Spaanse soep gaan maken. Daar had ik wel weer zin in als lunch.
Michio wilde ook wel meedoen met de soep. Dan zou hij voor de wijn zorgen en voor het avondeten. Na de boodschappen en het nuttigen van de soep gerust. Ik werd daarbij overvallen door hevige kramp in mijn beide handen. Dan weer bij mijn duim en dan weer bij mijn pink. Het was een heftige pijn en ik wist niet wat er tegen te doen. Uiteindelijk bedacht om maar even te googelen met mijn telefoon op spierkramp in handen. Daar werden een aantal mogelijke oorzaken genoemd waarvan kalium- en magnesiumgebrek en vochtgebrek de meest waarschijnlijke waren in mijn geval. Ik had nog een zakje amandelen waarvan ik toen maar flink wat heb opgegeten in combinatie met extra water en het is daarna niet meer teruggekomen. Er zit veel magnesium in amandelen en dat is goed tegen stress. Weer wat geleerd. Daarna verder gerust en wat later tegen de avond nog wat aantekeningen gemaakt in mijn dagboekje. Inmiddels was ook net het laatste bed in de herberg vergeven en wel aan een jonge dame uit Litouwen. Daarmee was het aantal mensen uit de Baltische staten ineens prominent op 2 gekomen. Uit beide landen had ik nog niet eerder mensen ontmoet. Om ca 19.00 had Michio spaghetti gemaakt. Daarbij kreeg ik een zakje met Japanse tekens er op waarvan ik de inhoud over de pasta moest gooien met wat olijfolie erbij. Het smaakte goed pittig maar was qua voedingswaarde wat beperkt zullen we maar zeggen. Daarbij had Michio chips en wijn. Zo was het toch nog gezellig. Na het eten was Michio snel vertrokken. Hij had die middag ook al flink wat bier genuttigd dus ging maar eens slapen. Ik heb na het eten nog wat aantekeningen gemaakt en ben na het nuttigen van het restje wijn en de rest van de chips om 9.15 gaan slapen.
De volgende dag zouden we de route langs de kust verlaten en het binnenland in gaan op weg naar de bergen voor Santiago.
De bestemming van vandaag was Ribadeo, een afstand van ongeveer 25 km zonder al te veel hoogteverschillen. Moest goed te doen zijn. Om 6.40 weer op weg gegaan. Het was nog wat donker maar ik liep tegelijk op met Zanne uit Letland, een jongedame die soms lange etappes deed van soms wel 40 km per dag, maar dan op andere dagen weer een beetje terugviel. Deze morgen zette ze er flink de vaart in. Ik moest al snel lossen maar was inmiddels de stad uit met hulp van haar ( en haar GPS). Vanaf dat punt kon ik inmiddels zelf weer goed de routeaanwijzingen zien. Het wandelen schoot lekker op. Het eerstvolgende stadje was Tapia de Casariego. Het lag aan zee en bij de aankomst had je een schitterend uitzicht over de rotsen en het strand. De herberg waar ik langs liep bij de entree van de stad was zo te zien in onderhoud en niet in gebruik. Er stonden allemaal ladders en bussen verf. In Tapia de Casariego heb ik koffie gedronken. Daar schoof even later ook Michio weer aan op het terrasje waar ik zat en ging voor hetzelfde recept , koffie met cake.
Na Tapia de Casariego ging de route verder langs de kust en werd hij echt bijna vlak. We konden flink de vaart er in zetten. We hebben nog één keer gepauzeerd ca 5 km voor Ribadeo in een prachtig parkje met picknicktafels aan de kust met uitzicht over stranden en de zee. Voor ons liep enige tijd een jongedame ( ca 25) uit Duitsland waar ik even mee gepraat had. Ze had deze camino al een paar jaar eerder willen doen maar was toen erg slecht doordat ze MS had. Ze heeft toen veel aan conditietraining gedaan om daar weer bovenop te komen. En ze liep nu stevig door, ik kon haar niet goed bijhouden.
Na de pauze in het park doorgelopen naar Ribadeo. De etappe eindigde met een stuk over een verkeersbrug voor de snelweg. Er was een smal pad langs gemaakt voor de voetgangers. Het was een lange brug van ca 400 m. Deze brug markeerde ook de grens tussen het oude koninkrijk Asturië en Galicië. De herberg lag vlakbij de brug dus we hoefden niet lang te zoeken naar een bed. Toen we aankwamen om ca 12.30 u zat Sanne pontificaal in het zonnetje op de bank voor de herberg en meldde dat we nummers 7 en 8 waren van de 12. Zij was die dag nummer 2. We waren mooi op tijd dus.
Na de registratie in deze kleine maar gezellige herberg gaan douchen en met de hand even wat spullen gewassen om te zorgen dat ik de volgende morgen in ieder geval weer wat schoons aan kon trekken. Er waren ook twee kookpitten en een tweetal pannen. Ik kon dus weer Spaanse soep gaan maken. Daar had ik wel weer zin in als lunch.
Michio wilde ook wel meedoen met de soep. Dan zou hij voor de wijn zorgen en voor het avondeten. Na de boodschappen en het nuttigen van de soep gerust. Ik werd daarbij overvallen door hevige kramp in mijn beide handen. Dan weer bij mijn duim en dan weer bij mijn pink. Het was een heftige pijn en ik wist niet wat er tegen te doen. Uiteindelijk bedacht om maar even te googelen met mijn telefoon op spierkramp in handen. Daar werden een aantal mogelijke oorzaken genoemd waarvan kalium- en magnesiumgebrek en vochtgebrek de meest waarschijnlijke waren in mijn geval. Ik had nog een zakje amandelen waarvan ik toen maar flink wat heb opgegeten in combinatie met extra water en het is daarna niet meer teruggekomen. Er zit veel magnesium in amandelen en dat is goed tegen stress. Weer wat geleerd. Daarna verder gerust en wat later tegen de avond nog wat aantekeningen gemaakt in mijn dagboekje. Inmiddels was ook net het laatste bed in de herberg vergeven en wel aan een jonge dame uit Litouwen. Daarmee was het aantal mensen uit de Baltische staten ineens prominent op 2 gekomen. Uit beide landen had ik nog niet eerder mensen ontmoet. Om ca 19.00 had Michio spaghetti gemaakt. Daarbij kreeg ik een zakje met Japanse tekens er op waarvan ik de inhoud over de pasta moest gooien met wat olijfolie erbij. Het smaakte goed pittig maar was qua voedingswaarde wat beperkt zullen we maar zeggen. Daarbij had Michio chips en wijn. Zo was het toch nog gezellig. Na het eten was Michio snel vertrokken. Hij had die middag ook al flink wat bier genuttigd dus ging maar eens slapen. Ik heb na het eten nog wat aantekeningen gemaakt en ben na het nuttigen van het restje wijn en de rest van de chips om 9.15 gaan slapen.
De volgende dag zouden we de route langs de kust verlaten en het binnenland in gaan op weg naar de bergen voor Santiago.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
