Wandelen in het donker - aan tafel met Catharina

Luarca - Woensdag 8 juni - om 5.30 opgestaan uit mijn bovenbed. Voorzichtig mijn spullen naar de keuken gebracht om daar verder alles in te pakken en te ontbijten. De spullen voor mijn ontbijt lagen in de koelkast in de keuken. Er was nog een restje van mijn salade van gisteravond. Er kwamen langzamerhand steeds meer mensen in beweging . Ook Michio was inmiddels opgestaan. Om 6.15 ben ik vertrokken bij de herberg. Michio was nog niet helemaal klaar. Die zou ik wel weer ergens onderweg tegenkomen. Ik liep in gezelschap van een Portugees die met zijn mobiel in de aanslag liep. Dat was wel nodig want het was nog donker. Op zijn telefoon had hij de route in beeld en kon hij zien welke kant we op moesten. Na toch even verkeerd gelopen te zijn vonden we de eerste pijl van de routeaanduiding als bevestiging. Daarna ging het in rap tempo de stad uit waarbij stevig geklommen moest worden in de steile straten. Ik moest veel moeite doen om hem bij te houden en liep al snel te hijgen van de inspanning. Eenmaal boven aangekomen buiten de stad kon ik even op adem komen omdat de weg nu wat vlakker werd. Inmiddels werd het ook wat lichter en kon ik de pijlen en andere routeaanduidingen een beetje zien. Mijn reisdoel voor vandaag was La Caridad op een afstand van ongeveer 30 km. Ook vandaag zou ik weer proberen wat extra kilometers te maken zodat ik mijn planning, om op 18 of 19 juni in Santiago aan te komen, kon halen. De eerste twee uur van de wandeling was er weinig te beleven. De route ging over smalle asfaltweggetjes met af en toe een stuk over graspaden of steenslag paden. Na 2,5 uur was ik bij de oversteek van de Rio de Baray. Daarna was er even een klim naar 150 m met daarna weer een afdaling naar ongeveer 80 m. In El Bao heb ik koffie gedronken en een pincho gegeten. Daar kwam ook Michio weer voorbij die zich even bij mij aansloot op het terras. Even een fotomomentje met hulp van een Italiaan die ook op het terras zat. Daarna weer verder. In Navia heb ik bij de Farmacia inlegzooltjes gekocht als schokdempers. Ik had vrij veel last van mijn achilleshiel en hoopte dat daarmee de ergste schokken wat geabsorbeerd werden. Dat bleek aardig te werken alleen mijn schoenen zaten nu wel wat strakker. bIj Navia ging de route de brug over het water over naar ElSpin waar de route weer steil omhoog ging. Maar.. het was een mooi stuk om te lopen over de heuvels waar de snelweg op een gegeven moment onder verdween. Bovendien was de route onlangs vernieuwd en aangelegd met heel klein grind of steenslag wat heel lekker loopt. Na een paar kilometer ook even uitgerust op een bankje met de sokken uit. Om een uur of drie was ik uiteindelijk in de herberg van La Caridad. Daar waren Michio en Catherina en de Finse vrouw al aanwezig. Ook liep er een raar typetje rond. Hij praatte heel hard in zichzelf en sloeg met de deuren. Was schijnbaar ook een pelgrim maar behoorlijk doorgedraaid. Omdat er geen beheerder was, die zou pas rond 7.00 u s' avonds komen, maar alvast een bed opgezocht en me geinstalleerd. In de herberg was geen wasvoorziening. Maar gelukkig had ik nog schon
e kleren van de dag ervoor. Na douchen en schone kleren aan op naar de winkel voor de boodschappen. Omdat er ook geen kookvoorziening was ging ik maar een salade maken. Tegen zessen die avond heb ik salade gemaakt en opgegeten en een restje bewaard voor de volgende morgen. Daarna met Michio, Catherina, Ursula en Finse vrouw buiten aan de Picknicktafel gezeten met een fles wijn die ik had gehaald. Er waren veel ervaringen uit te wisselen en het was gezellig. Toen de fles leeg was en bijna iedereen zijn eigen ding ging doen ging Catharina nog een tweede fles in de winkel halen en heb ik een tijdje met haar alleen zitten kletsen. Later schoven Michio en Ursala ook weer aan. Catherina kwam uit Wenen en was al op haar 42e jaar oma geworden. Inmiddels had ze 3 kleinkinderen waarvan de oudste nu 18 jaar was. Ze zag er nog erg jeugdig uit, was met 56 jaar gepensioneerd en was erg prettig in de omgang. Ze sprak Duits met een zwaar accent dat af en toe wel lastig te verstaan was. Om 21.00 u was ook de tweede fles verorberd en ging iedereen slapen.