Aankomst in Santona - ontmoeting met Linda

28 mei - Ik ben inmiddels met lopen aangekomen in San Vicente de la Barquera. Ik zit hier in een internetcafe. Dit was in de oorspronkelijke planning de eindbestemming voor gisteravond, maar door een niet geplande rustdag in Santillana de la Mar - ben ik een beetje achterop geraakt. Het is nu 11 uur in de ochtend en ik heb er inmiddels 13 km opzitten. Maar nu eerst even weer een terugblik op de voorgaande dagen vanaf 21 mei.
Ik was gebleven bij de herberg in Islares.
Zondag 22 mei om 6 uur opgestaan. Langzaam mijn spullen ingepakt om niet teveel mensen wakker te maken. Maar dat is lastig als je alle je spullen hebt ingepakt in vuilniszakken. Dat maakt altijd een hoop lawaai. Daarom eerst maar wat ontbijten. Ik had wat yoghurt en nog een krentenbol van thuis (hij was hard maar nog goed te eten). Langzamerhand werden ook mijn maatjes Michio en Edward ook wakker. Om 7.00 u stond ik klaar om te vertrekken maar het werd vreselijk donker en begon te stortregenen. Maar even wachten dan. Omdat het regenen wel wat minder werd maar niet echt ophield om 7.30 toch maar gaan lopen. Overwogen om even later toch maar in een bushokje te wachten maar toch maar doorgelopen. Ik wilde op tijd in Santona aankomen en had nog een lange tocht voor de boeg. Het bleef maar door regenen. Een uur later was ik in El Pontarron de Guriezo aangekomen waar ik moet kiezen tussen mooie en lange of korte maar lelijke route over N364 naar Laredo. Ik koos voor het laatste. Er was trouwens geen enkele bar open en het bleef maar regenen. Er was gelukkig weinig verkeer op de weg. Het loopt namelijk niet erg veilig langs de berm en soms over de weg. En het is irritant voor mijn voeten,dat harde asfalt. Voor de veiligheid zoveel mogelijk in de buitenbochten lopen dus.
Pas in Liendo kon ik om 10.00u voor het eerst koffiedrinken in een restaurant. Alle hapjes die nog op de bar aanwezig waren- drie kleine stokbroodjes met Jamon, heb ik opgegeten als aanvulling op mijn ontbijt. Ik had inmiddels weer 11 km geklommen. Langzamerhand werd het droog en kon ik weer zonder regenjas verder lopen. Om 11.15 was ik in Laredo aangekomen. De aankomst was bovenop een heuvel van waar je een prachtig uitzicht had over het strand en de riviermonding waaraan ook Santona ligt. Aan het eind van dat strand, nog 5 km verder was de plek waar de veerboot aankwam. De zon was bezig om door te komen en de temperatuur begon snel op te lopen. Eerst nu naar de benedenstad om wat koffie te drinken. Een halfuur later was ik bij de VVV voor een plattegrond met de routebeschrijving. Toen aan de koffie- met pinchos natuurlijk. Om 12 uur naar het eind van het strand gaan wandelen waar ik ongeveer 13.30 aankwam. Daar ontmoette ik Linda uit Duitsland. Ze zat op de boot te wachten maar volgens mij op de verkeerde plek. Toen ik de boot zag komen heb ik haar geroepen. Ze kwam aanhollen en bedankte me. Ook een Duits stel kwam nog aanrennen. Daarmee was het bootje ook eigenlijk vol. We werden gevraagd in het hokje te gaan staan omdat het water door de harde wind nogal onrustig was. Dat kon je wel zeggen inderdaad. Het bootje schommelde wild heen en weer. In Santona aangekomen gingen Linda en ik beide op zoek naar de herberg. Het stel ging eerst ergens wat drinken. Ik had een folder meegenomen uit de herberg van Islares. De herberg was snel gevonden. Midden in het centrum en aan een mooi plein met terrasjes - Plaza Antonio. In de mooie herberg mijn kleren gewassen en de was die ik van gisteren nog in mijn rugzak had uitgehangen om verder te drogen. Ik kwam op een kamer terecht met een Duitse jongeman die goed Nederlands sprak - hij had 5 jaar in Nijmegen gestudeerd. Verder was daar Sylvia uit Montreal. Volgens mij was ze nog erg jong. Ik schatte haar 24 jaar. Linda kwam op een andere kamer terecht. Ze was ook nog jong, net afgestudeerd in iets vergelijkbaar met de orthopedagogiek in Nederland. Ik heb vrij snel bouillon gemaakt omdat ik een beetje flauw was van alle inspanningen en zeker de laatste 5 km in de hitte langs het strand van Laredo had er ingehakt. Ook Linda, Sylvia en de Duitse jongen ( naam vergeten) hadden wel interesse in een grote kop bouillon. Zo gezegd zo gedaan. Sylvia bleek eigenlijk behoorlijk ziek te zijn. Van de bouillon knapte ze een beetje op. het was me de laatste dagen wel vaker opgevallen dat de jongeren die op de Camino waren, niet zo goed opletten op wat ze eten - te weinig groente.
Mijn vaderlijke zorgtaak werd goed ontvangen. Hierna boodschappen gedaan voor het ontbijt morgen en wat water voor onderweg. Daarna heb ik een plekje gezocht in een bar en nog wat tonic gedronken terwijl ik mijn aantekeningen in mijn dagboek een beetje bijwerkte. Ik had bij aankomst Linda gepolst voor het eten in de avond. In de loop van de middag kwam ook Edward aan in de herberg en uiteindelijk gingen we om 7 uur met 5 personen de stad in om te eten. Ook Josepha (69) uit Frankrijk en nog een andere Linda - Linda2 uit Amerika (55) was aangesloten bij de groep. We moesten even zoeken naar en restaurant waar we wat konden eten. Ik dacht altijd dat Spanjaarden laat aten, maar hier was de keuken van een aantal restaurants al niet meer open ( of hadden ze geen zin in zo'n grote groep). Uiteindelijk vonden we een plekje waar de eigenaar de kok opbelde om weer terug aan het werk te gaan. Na een voorstelrondje ging het gesprek los. Het was soms lastig communiceren aan tafel. Josepha praatte alleen Spaans en Frans en Linda 2 alleen Engels. Maar Linda 1 kon goed vertalen tussen Frans en Engels. Edward was een talenwonder en sprak eigenlijk alles redelijk vloeiend. Ook ik kon me redelijk redden met wat Frans, Engels en een beetje Spaans. Het was reuze gezellig met lekker eten en flink wat wijn. Linda1 en ik besloten de volgende morgen samen een stukje op te lopen. Om 10 u was ik terug in de herberg en ben ik gaan slapen