Op weg naar beste herberg ooit in Guemes

Inmiddels ben ik met wandelen aangekomen in Llanes. Het is nu een uur of 1 en ik ben nog in dubio of ik nog een stukje door ga lopen.
Maar eerst nog even een verslag van maandag 23 mei.
Die dag om ca 6.20 u voorzichtig opgestaan om mijn kamergenoten niet wakker te maken. Op de gang mijn spullen ingepakt. Ook Linda1 was inmiddels door de gang aan het drentelen en Josepha was al haar schoenen aan het aandoen. Na een klein ontbijtje met appel, banaan en yoghurt samen met Linda1 om 7.30 vertrokken. Doel van vandaag was om naar Guemes te lopen. Daar is een heel bijzondere herberg waar ik in een eerder reisverslag al over geschreven heb. Ik ben daar namelijk in 2011 geweest. Maar we moesten eerst Santona uit. We raakten al snel aan de praat en vergaten dan op de pijlen te letten. Soms dus even een stukje terug lopen om te checken of we goed op weg waren. Na 3 km ging de route van de weg af en de duinen in. Daar begon het met een vreselijk steile klim. Het werd echt handen en voeten werk en gebruik maken van de wandelstok. Ik moest regelmatig even stilhouden omdat mijn benen niet meer konden. Linda en nog twee anderen gingen voorop. Ik had haar uitgelegd dat ik niet zoveel energie kon produceren in een korte tijd bij deze beklimmingen door het diabetes medicijn. Ze had alle begrip. Bovenaan gekomen hadden we een mooi uitzicht over de zee en het strand van Berria waar we helemaal naar het andere eind zouden lopen naar Noja. Dat stuk kostte ons nog eens anderhalf uur. De twee jongens die eerst nog voorop liepen waren nu al alleen maar te zien in de verte. Omdat Linda een grote kapotte blaar op haar voet had in het verband heb ik haar even over een geul gedragen - in ruil voor een koffie en tortilla. Aangekomen in Noja eerst de beloofde koffie gedronken met een stuk tortilla. Heerlijk zo'n aanvulling op het ontbijt. Vanaf Noja ging de route omhoog en was het af en toe spoor zoeken naar de pijlen. Omdat we op een gegeven moment al pratende weer niet opgelet hadden wilde Linda terug lopen maar ik kon haar uiteindelijk overtuigen om door te lopen en via de volgende afslag terug te komen bij de route waar we hadden moeten lopen. Zo gezegd zo gedaan. Even later zagen we de gele pijlen weer.
Het was warm in de zon. De eerstvolgende pauze was in Castillo op een bankje bij de kerk van San Pedro. Weer anderhalf uur later zaten we op haar poncho op het gras langs de kant van de weg 5 km voor Guemes. Altijd was er wat water en wat te knabbelen. De hitte was slopend. Uiteindelijk kwamen we om 15.30 in Guemes bij de beste herberg van de Camino aan. Hij werd gerund door pastoor Pedro. We werden heel gastvrij ontvangen met een hapje en een glaasje water. De herberg is groot en heeft ruimte voor 70 personen. Er is een ligweide en er is een wasmachine en een droger. De gemeenschappelijke maaltijd is inbegrepen. 5 jaar geleden ben ik hier ook geweest. Ik was toen in gezelschap van Marc uit Spanje. De kamer die we nu kregen was voor 11 personen. Een aantal aanwezigen was voor Linda al bekend van eerdere herbergen. Een van hen was Dan uit Pensylvania. 's middags gerust en een was gedaan. Om 20.00 u was de gemeenschappelijke maaltijd waarbij ons clubje van de avond ervoor uitgebreid met Mirjam uit Duitsland aan één tafel terecht kwam. Ik voelde me al snel sterk verbonden met deze mensen. Het was weer heel gezellig. Op tafel kwamen pannen met stevig eten - een soort stoofpot van aardappel, wortel, veel pepertjes, tomaten en stukken vlees en chorizo. En natuurlijk veel wijn erbij. De totale groep was ongeveer 50 mensen. Vooraf aan de maaltijd was er nog een toespraak gehouden door de betrokken vrijwilligers over de geschiedenis en de achtergrond van de herberg in een aparte zaal. Met de vrijwillige bijdragen van de pelgrims werd de herberg onderhouden maar er werden ook ontwikkelingsprojecten mee gesteund in Afrika.
Om 22.30 gaan slapen.